‘Borstvoeding geven vind ik zo vies!’, klonk er tussen de rekken van de winkel voor natuurlijk ouderschap waar Willeke de Jongste (24) werkt. Ongevraagde adviezen parkeert ze het liefst, in plaats daarvan volgt ze haar intuïtie. ‘Je doet het nooit hetzelfde als een andere moeder, want je kent je eigen kind het beste.’
Het gezin de Jongste woont in Soest, waar ze uitkijken op een park. Terwijl Willeke vertelt over natuurlijk ouderschap, speelt Rafael op de vloer en kijkt hij af en toe nieuwsgierig rond.
Welk beeld had je van het moederschap voor je zelf moeder werd?
‘Als ik een moeder achter een kinderwagen zag lopen, kon ik daar ook naar uitkijken. Ik had een romantisch beeld van moeder-zijn en wilde er vooral van gaan genieten. Bij de bevalling van Rafael werd de moeder in mij ook geboren; het voelde gelijk goed. Tegelijkertijd is er een gekke balans: aan de ene kant voel je je onzeker, aan de andere kant geeft je gevoel je ook in wat je moet doen.’ Toen Rafael net geboren was, kreeg hij last van allergie en krampjes. Ook kan het soms zoeken zijn naar wat juist is. ‘Er gebeuren ook weleens spannende dingen; zoals de keer dat we in het ziekenhuis zaten. Rafael dronk gulzig en ik had veel productie. Op een gegeven moment verslikte hij zich en ademde hij een tijdje niet. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen.’ Ook was het slaapritme een uitdaging in het begin. ‘Het eerste halfjaar deed de baby alle slaapjes in de draagzak. ‘Op een gegeven moment zat hij altijd bij mij. Inmiddels slaapt hij in zijn bedje; momenten waarop ik zelf rust neem. Ook hebben we in het begin regelmatig nachtelijke wandelingen gemaakt, omdat hij maar bleef huilen.’
De focus op de baby, dat is wat de beginperiode voor Willeke typeerde. ‘Soms vond ik het heel wat als ik even kon douchen. Nabijheid bieden aan de baby vond ik heel belangrijk. In het begin vond ik het dan ook heel lastig om zonder hem te zijn.’
Hoe vond je het om je werk weer op te pakken?
‘Rafael moest vaak huilen toen ik wegging, dat vond ik niet makkelijk. Inmiddels hebben we onze draai gevonden en past mijn schoonmoeder op. Daar is zijn nichtje ook, met wie hij samen kan spelen. In het begin was het slapen lastig, maar na een halfjaar ging dit een stuk beter dankzij de slaapassociaties die je een kind kan aanleren. Zo heb ik een apparaatje dat het geluid van de baarmoeder nabootst. Eerst hebben we het slapen geoefend door de wagen onder de afzuigkap te zetten. Het geluid dat daaruit komt, geeft eenzelfde associatie als de baarmoeder. Toen dat lukte, zijn we het gaan uitbouwen. Inmiddels gaat het slapen een stuk beter.’ Willeke vindt het belangrijk om zich aan te passen aan het kind. Zo voedt ze op verzoek en reageert ze op signalen die het kind nodig heeft. ‘Soms vind ik het voeden best intens, want Rafael geeft nog regelmatig signalen af die zijn behoefte aan voeding uiten.’
Je hebt je verdiept in natuurlijk ouderschap. Hoe ben je daartoe gekomen?
‘Duurzaamheid en natuur vind ik belangrijk. Door online te speuren, kwam ik al snel bij natuurlijk ouderschap terecht. Daarnaast spreek ik hier regelmatig met een collega over. Natuurlijk ouderschap typeert zich door borstvoeding, samen slapen en het kind veel nabijheid bieden door het te dragen.’ Tegelijkertijd vindt Willeke de balans ook belangrijk. ‘Rond de tien maanden gingen we langzaam aan proberen om Rafael op zijn eigen kamer te laten slapen, omdat het slapen niet heel goed ging en we wilde kijken of er zo wat verandering in zou komen. Nu hij overdag en ´s avonds op zijn eigen kamertje slaapt hebben wij ook weer iets meer ruimte voor onszelf.’
Willeke benadrukt de krachtige werking van borstvoeding. ‘Er zitten veel antistoffen in, maar ik merk ook dat de emoties van Rafael gereguleerd worden als ik borstvoeding geef. Als ik hem voed na een drukke dag, valt hij snel in slaap.’ In het begin was het best even zoeken naar de balans tussen vraag en aanbod, waarbij de hulp van de verloskundige enorm geholpen heeft. De hulp van anderen zijn van grote waarde geweest voor Willeke. ‘Zo vond ik het heerlijk als er iemand voor ons kookte. Dat gaf zoveel rust!’
Hoe geef je geloofsopvoeding vorm?
‘Ik vind het heel belangrijk om als moeder ruimte te blijven maken voor stille tijd, omdat ik hieruit leef. Als Gods Woord minder leeft in mijn leven, kan ik dit ook minder uitdragen.’ Dat de dingen van het leven haar kunnen opslokken, ervaart Willeke sterk. ‘Juist als je moe bent, moet je ook tijd blijven maken voor de Bijbel.’ Nu Rafael jong is, lezen zijn ouders boekjes aan hem voor. ‘Ook neem ik hem graag mee naar de kerk, als er activiteiten zijn die zich daarvoor lenen, zoals een gezamenlijk moment met gemeenteleden waarbij we elkaar ontmoeten.’
Wat wil je andere moeders meegeven?
‘Houd je hoofd koel: laat je niet gek maken door de mening van andere moeders of adviezen op internet. Laat het soms even voor wat het is. Soms mis ik het stukje realiteit ook als ik een bevalverhaal bijvoorbeeld, waardoor je een geromantiseerd beeld kan krijgen van de werkelijkheid. En als je twijfelt of je het goede doet voor je kind en je streng kan zijn naar jezelf, weet dat er zijn al waardevol genoeg is.’
Beeld: Lonieke Waayenberg
Ik en mijn huis 